Κογκαλνιτσάνου, Μιχαήλ

(Mihail Kogalniceanu,Ιάσιο 1817 – Παρίσι 1891). Ρουμάνος πολιτικός, ιστορικός και συγγραφέας. Σπούδασε στη Γαλλία και στη Γερμανία (1834-38). Αργότερα, μεταξύ των ετών 1843 και 1844, δίδαξε ιστορία στην Ακαδημία Μιχαΐλοφσκ της Μολδαβίας. Μετά τη συντριβή του επαναστατικού κινήματος στη Μολδαβία, εξορίστηκε στο Τσερνόφτσι (1848-49). Στον Κ. οφείλονται Οι προτάσεις του Εθνικού Κόμματος της Μολδαβίας, κείμενο που αναφέρεται στην αναγκαιότητα υιοθέτησης αστικών δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων. Εργάστηκε για την ενοποίηση της Μολδαβίας και της Βλαχίας σε ένα ενιαίο ρουμανικό κράτος και υπήρξε επικεφαλής της κυβέρνησης της Μολδαβίας (1860-61). Διετέλεσε πρόεδρος της κυβέρνησης της Ρουμανίας (1863-65), καθώς επίσης και υπουργός Εξωτερικών (1876 και 1877-78). Η δυναμική πολιτική του δράση συνετέλεσε καθοριστικά στην επίτευξη μεταρρυθμίσεων, όπως ο διαχωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος και η αγροτική μεταρρύθμιση του 1864. Στις αρχές του Ρωσοτουρκικού πολέμου (Απρίλιος 1877) υπέγραψε συμφωνία, η οποία επέτρεπε τη διέλευση του ρωσικού στρατού από το ρουμανικό έδαφος και τον επόμενο μήνα ανακήρυξε, επίσημα πλέον, την ανεξαρτησία της χώρας του. Ο Κ., του οποίου και η ενασχόληση με τα γράμματα υπήρξε γόνιμη και δημιουργική, έγινε μέλος της Ρουμανικής Ακαδημαϊκής Εταιρείας (1869) και, αργότερα, πρόεδρός της. Θεωρείται, ακόμη, ένας από τους θεμελιωτές της σύγχρονης ρουμανικής ιστοριογραφίας. Έγραψε πολλές ιστορικές μελέτες, χρησιμοποιώντας ως πηγές του τα κρατικά αρχεία, όπως τα Χρονικά του κράτους της Μολδαβίας (3 τόμοι, 1845-52) καθώς και αρκετά διηγήματα και ηθογραφίες, που συγκεντρώθηκαν στους τόμους Χαμένες αυταπάτες (1841) και Φυσιολογία ενός επαρχιώτη του Ιασίου (1844). Ασχολήθηκε και με τη συγγραφή θεατρικών έργων, όπως οι Δύο γυναίκες εναντίον ενός άντρα (1840). Μετά τον θάνατό του δημοσιεύτηκε και το ημιτελές μυθιστόρημά του, Μυστικά της καρδιάς. Στη συγγραφική του δραστηριότητα περιλαμβάνεται και η έκδοση του περιοδικού Λογοτεχνική Δακία.